Het klinkt misschien onnozel, voor mij was het een mijlpaal. Mijn eerste uitverkochte show.
Afgelopen weekend in Eindhoven was het zover. Een paar dagen voor de voorstelling kreeg ik ineens allerlei berichten van mensen dat ze het zo jammer vonden dat ze er niet meer in konden. Voor de zekerheid heb ik theater nog gebeld of het wel klopte. Ik kon het niet geloven.
Een week ervoor zat Breda al op een paar stoelen na vol, maar dat telt niet. Uitverkocht. Wat een zalig gevoel om met die wetenschap naar een theater rijden. Je staat toch heel anders in de file als je naar Knollendam gaat waar de teller nog maar op zestien verkochte kaarten staat.
Het hoort er nu eenmaal bij. Vrijwel iedere cabaretier moet er doorheen. De soms amper gevulde zalen van je eerste tour. Zeker als de première nog moet komen en je nog geen bewijs in de vorm van ronkende recensies hebt, dat jouw show daadwerkelijk de moeite waard is.
Spelen voor maar een handje vol mensen is hard werken maar levert wel degelijk iets op. Je moet namelijk helemaal naar de kern van je voorstelling. Wat kom ik nu eigenlijk vertellen? En waarom? Zolang je dit weet kun je met scherp schieten. Of er nu veel of weinig publiek zit.
Kun je die vragen niet beantwoorden dan zak je voor zo weinig mensen door het ijs. De golvende lach waar je op kan surfen is dan namelijk niet meer dan een kabbelend beekje. Als je geluk hebt speel je stroomafwaarts in plaats van er tegen in.
Cabaret lijkt een monoloog maar is in feite in dialoog. Gedurende de avond ontstaat er interactie tussen jou en de zaal. Samen bouw je op die manier aan de voorstelling. De cabaretier zorgt voor de stenen, het cement maak je samen.
Om te kunnen reageren moet het publiek zich op haar gemak voelen. Lekker anoniem in het donker opgaan in de massa. Meedeinen op de lachgolven.
Maar zodra er niet veel man in de zaal zit, voelt het publiek zich geen geheel, maar kwetsbare individuen. Lachen is dan een risico. Het is zowel de cabaretier als het publiek niet kwalijk te nemen dat een avond met een handje vol mensen maar moeilijk kan opstijgen.
Dit betekent zeker niet dat die avonden niet ook heel bijzonder kunnen zijn. Maar een uitverkochte zaal, dat speelt toch net wat lekkerder.