'Mijn vrienden zeggen dat ik zo cabaretier kan worden, die lachen zich kapot met mij.' De grootste vergissing van de beginneling. Ik snap de verleiding. Aan de bar maak je altijd iedereen aan het lachen. Met jou erbij is het altijd feest! Hoe moeilijk kan het zijn?
Je stapt gewoon het podium op, lult wat met het publiek, maakt een paar grappen en de rest komt vanzelf wel. Die gasten op het podium zien er ook altijd uit alsof ze maar wat staan te ouwehoeren. Dat kan jij ook!
Laatst moest ik spelen op een comedy avond in Tilburg. We waren met drie comedians geboekt. Ze hadden alleen geen MC. 'We weten wel iemand! Max! Die vent is helemaal gek, echt lachen. Die lult t wel aan elkaar. Komt goed!'
Max voldeed volledig aan het plaatje. Met een blik bier al in z'n handen begroette hij ons joviaal, gooide er meteen wat grappen tegenaan en verzekerde ons 'dat het wel goed zou komen'. Ondanks dat hij dit nog nooit had gedaan sloeg hij onze adviezen, om op z'n minst de volgorde en onze namen op een briefje te schrijven, lachend in de wind. 'Dat komt allemaal wel goed dalik'.
Terwijl wij ons voorbereidde op de show en het publiek binnenstroomde begon Max toch een beetje nattigheid te voelen. Onrustig drentelde hij heen en weer en vroeg drie keer wat onze namen ook alweer waren.
Aanvang. Applaus. Max komt op. Onhandig zegt hij 'hallo' en dat we vanavond 'echt gaan lachen'. Na twee versprekingen vraagt hij 'zal ik dan maar een mop vertellen?'
De clou is iets met Joden en '40-'45. Het publiek staart hem verbijsterd aan. Soms valt een kwartje als een putdeksel. Max beseft dat hij niks te melden heeft en dit helemaal niet kan. En dat hij nog een hele avond moet.
Lang verhaal kort, tussen de sets van de comedians door zet Max het op een zuipen, na de pauze kan hij nog amper op zijn benen staan en het einde van de avond haalt hij niet. Eén van ons moet de afsluiting doen. Zijn leven zal nooit meer hetzelfde zijn.
Het is de truc om het publiek te doen geloven dat je maar wat staat te ouwehoeren. Het kost ontzettend veel moeite om moeiteloos te spelen. En als je het goed doet, denkt iedereen 'dat kan ik ook'.