Wim de Bie is niet meer. Ik schrok er van. Ome Wim is dood. Ik weet niet of ik dat mag zeggen. Misschien is het ongepast om een man van de statuur van de heer De Bie 'Ome Wim' te noemen, maar toch voelt het zo.
Zijn erfenis en betekenis is zo groot dat het niet eens nodig is om zijn partner te noemen. Hun namen zijn één. Voor eeuwig aan elkaar verbonden. Een begrip. Een instituut. Een wereld op zich. Samen maakten ze meer dan dertig jaar satirische programma's.
Net als velen ben ik met ze opgegroeid. Toen ze in 1998 besloten te stoppen was ik te jong om hun humor op waarde te kunnen schatten. Dat kwam later. Toen ik de videobanden en dvd's verslond. Jacobse en Van Es, de familie van der Laak, Gé en Arie Temmes, de burgemeester van Juinen met wethouder Hekking. De lijst aan weergaloze personages is intimiderend eindeloos.
Ze waren het ideale duo. Dezelfde geesten maar totaal andere uitstralingen. Ze verschilden alleen al zo fijn in lengte. Met zijn lange, zachtaardige gestalte was De Bie vaak de standvastige zuil waar omheen Van Kooten kon excelleren. Maar ook De Bie kon heerlijk uit de bocht vliegen als Dirk de Pens of oud-leraar Duits Otto den Beste.
Mijn herinneringen aan hun legendarische programma's op zondagavond zijn innig en van grote betekenis. Misschien dat ik hem daarom 'Ome Wim' noem. Ik ken hem al van kleins af aan en zag hem vaker dan mijn echte ooms. Mijn vader en ik hadden namelijk een geheim verbond rondom Van Kooten en De Bie.
Iedere zondagavond ging mijn moeder badmintonnen. Mijn broertje en ik moesten al op tijd naar bed maar zodra Keek op de Week begon riep mijn vader me stiekem. Zachtjes sloop ik naar beneden, zonder mijn jongere broer wakker te maken, en mocht ik samen met mijn vader naar Van Kooten en De Bie kijken. Hij zag dat als een onmisbaar onderdeel van mijn opvoeding.
Als jongetje van tien moest ik vooral lachen om de gekke pruiken en rare bekken die de heren trokken. Maar aan mijn vader voelde ik dat hier meer aan de hand was. Ondanks zijn schaterlachen had ik door dat dit menens was. Niet zomaar flauwekul. En daarin had hij helemaal gelijk.
Wim de Bie is overleden. Kees is nu alleen. Zonder Ome Wim zijn we allemaal een beetje alleen.