'Ja maar jij geeft direct de eindconclusie, dan is het gesprek meteen klaar, maar bij ons gaat het juist om het gesprek.'
Het is niet de eerste keer dat mijn vriendin en ik ons verbaasden over de communicatie van het andere geslacht. We dachten de clichés over man/vrouw-verhoudingen ontstegen te zijn. Maar het verschil tussen de seksen blijkt soms, meer dan we willen, een natuurwet te zijn.
Mijn vriendin snapt niets van de communicatie tussen mij en mijn vrienden. Wanneer ik terug kom van een afspraak met een vriend, stelt mijn vriendin vragen als: 'Hoe gaat het met Tom? En met zijn zus? Die ging toch misschien scheiden? Hoe doen ze dat dan met hun kinderen? En wat vindt Tom daar van?'
Allemaal goede vragen waar ik, nu ik er zo over nadenk, zelf eigenlijk ook wel benieuwd naar ben. Alleen kwam het geen moment in me op om ze te stellen toen ik met Tom zat te ouwehoeren. 'Maar waar hebben jullie het dan over gehad? vraagt mijn vriendin dan verbijsterd. En ook dat weet ik eigenlijk niet precies.
Het verschil tussen mannen en vrouwen werd pijnlijk duidelijk toen we uit gingen eten met Tom en zijn vriendin Anne afgelopen weekend. We hadden elkaar lang niet gezien dus genoeg te bespreken.
De eerste gang stond in het teken van ieders huidige stand van zaken. Tijdens de tweede gang vertelde Anne over een levensbepalend inzicht. De derde gang ging over ouderschap. De vierde over de carrière van mijn vriendin.
Tijdens de vijfde en laatste gang besefte ik dat Tom en ik al een hele tijd niks meer hadden gezegd. Ik had me tijdens de derde gang nog een keer in het gesprek proberen te wurmen, maar Tom had ik eigenlijk na de eerste gang al niet meer gehoord.
Ineens was het kraakhelder. Het verschil viel niet meer te ontkennen. Tom en ik hadden ieder onderwerp binnen vijf minuten af kunnen hameren, onze vriendinnen raakten niet uitgepraat en hadden tijd tekort.
Na enige twijfel besloot ik de kleren van de keizer te benoemen. 'Sorry, maar valt het jullie ook op dat wij al heel lang niks meer hebben gezegd?' De dames vielen stil en keken me geschrokken aan. 'Nee toch', stamelde Anne. Ze voelden zich betrapt. Tom en ik lachten schaapachtig. Daar zaten we dan. Het vleesgeworden verschil. De bevestiging van de natuurwet.