Ik ben bang voor de tandarts. Ik ben mans genoeg om dat toe te geven. Tandartsbezoeken stel ik uit tot ik met kloppende koppijn en trillend van de kiespijn niet anders kan dan een afspraak maken.
Van de week was het weer zover. Met klamme handen lag ik mezelf in blinde paniek tot kalmte te puffen in de folterstoel. Ik had een gaatje.
'Wil je verdoving', vroeg de tandarts vriendelijk. De vraag shockte me. Blijkbaar zijn er mensen die vrolijk antwoorden 'nee hoor, begin maar gewoon.'
Welke gek ondergaat vrijwillig de helletocht van boren in een open zenuw? Natuurlijk wil ik verdoving. Sterker nog, spuit me plat. Volledige narcose. Ik wil er niets van mee hoeven maken.
Iemand anders zou in mijn plaats moeten gaan. Iemand die pijn verdient. Zou dat niet een oplossing zijn? Tbs'ers op proefverlof gaan als vervanging naar de tandarts in plaats van onschuldige mensen.
Tuig dat ambulance personeel aanvalt moet als straf een wortelkanaalbehandeling ondergaan zodat ik niet hoef te gaan. Zonder verdoving!
'Ontspan'. Dat is het sleutelwoord. 'Denk aan iets anders'. Daarom ook die posters aan het plafond.
Om de patiƫnt wat afleiding te bieden terwijl de tandarts zijn martelgang gaat.
Escher. Negen van de tien keer hangt er een poster van Escher tegen het plafond van de tandarts. Er lijkt wel een geheim verbond te zijn tussen tandartsen en de nazaten van deze beroemde Nederlandse kunstenaar.
Je kent ze wel. De zwart-wit Escher posters waarbij vissen ook bladeren zijn of trappen eeuwig doorgaan. Je kunt eindeloos naar zijn werken kijken en steeds weer iets nieuws ontdekken.
Zogenaamd om mij af te leiden van de pijn, maar ik weet dat het stiekem een sadistisch middel is om mij nog meer te laten lijden. Door me volledig te concentreren op de perspectivische onmogelijkheden die Escher uithaalt, ben ik me onbewust steeds sterker bewust van de oneindigheid van mijn leed.
Wat zou Escher hier zelf van vinden? Heel zijn leven heeft hij gewerkt aan een oeuvre waarmee hij hoopte de geest van de mens te verruimen. Nieuwe perspectieven te bieden. Horizonten te verbreden. En nu wordt zijn werk in het geniep gebruikt door tandartsen als psychologisch martelwerktuig.
Ik denk dat Escher dit heel erg zou vinden. Erger nog dan een bezoek aan de tandarts. Alhoewel.