Het was Kerst en ik had liefdesverdriet. Ziek van ellende zat ik aan de beenham. Terwijl mijn familie deed wat hoorde, veel eten en praten, kon ik maar aan twee dingen denken.
'Wat doet ze nu met wie?' en 'Ik wil zuipen met de Dokter'.
De eerste gedachte deed me wankelen, de tweede gedachte hield me op de been.
'De Dokter' is de bijnaam voor mijn goede vriend. Hoe hij aan zijn bijnaam is gekomen is me een raadsel. Niet vanwege een medische achtergrond in ieder geval.
Een fenomeen van vele levens. Hij studeerde tijdelijk Engels en Oriëntaals en is oorlogsveteraan. Verder werkte hij als postbode, sloper en kippenenter. Momenteel heeft hij zijn eigen café.
Boven alles staat de Dokter garant voor drank en avontuur. En dat was precies wat ik nodig had die ellendige Kerst. Zodra het kon spoedde ik me naar zijn 'praktijk'.
Wat ik daar aantrof overtrof mijn verwachtingen. Een bacchanaal. Vader was in slaap gevallen, moeder zat dronken achter de tablet en de Dokter was starnakel. De vele liters rode wijn vormden een clownsmond zoals die van Heath Ledger's personage 'Joker'.
'Die haal ik nooit meer in', dacht ik en gooide twee glazen achterover. Ook de Dokter voelde dat onze staat van zijn ver uit elkaar lag. Maar gelukkig, de Dokter weet raad!
Hij viste een strip Ritalin uit zijn broekzak en sloeg meteen vijf pillen achterover. Dat is pas vriendschap.
Terwijl ik stevig door zoop wachtte ik gespannen af. De Dokter was nu al amper te volgen, wat zou er gebeuren als die pillen haar werk gingen doen?
Na een kwartier sloeg de Heilige Geest in. Met een ruk stond de Dokter recht. Hij hief zijn armen naar de hemel en begon aan een krankzinnige toespraak. Volslagen onverstaanbaar. Het was alsof hij in tongen sprak.
In al zijn geestdrift had hij al drie glazen omgegooid en de zever droop langs zijn kin. 'Gebeurt dit echt', dacht ik, krom van het lachen. Maar ook 'als dit nog even duurt bel ik een ambulance'.
Gelukkig kwam de Dokter weer snel tot zijn zatte zelf. Gebroederlijk zetten we het zuipen voort. Ik heb er geen woord van verstaan maar ik weet zeker, een beter Kerstverhaal is nooit meer verteld.
Dit is voorlopig het laatste 'Zuipverhaal'. De afgelopen weken schreef ik ze als ode aan het nachtleven dat niet meer bestaat.