Ik heb een zwak voor huilende meisjes. Dit klinkt dubieus, daar ben ik me van bewust, maar laat het me uitleggen.
Ik bedoel niet meisjes die ik aan het huilen heb gemaakt. Dat is wel gebeurd maar daar denk ik niet met plezier aan terug. Overigens hebben meisjes mij ook wel eens aan het huilen gemaakt, dus laten we het op een gelijkspel houden.
Met enige regelmaat kom ik huilende meisjes tegen. In de trein, op de fiets, haastig lopend door de stad. Meestal kan ik net nog een keer omkijken om te zien of ze wel echt huilen. Dan zijn ze alweer verdwenen. Als een drenkeling opgeslokt door een zee van mensen en bedrijvigheid.
Ik weet niet precies wat me zo fascineert aan huilende meisjes. Ze maken me blij en verdrietig tegelijk. Het is zo'n mooi beeld. Iets wat je eigenlijk alleen maar in films ziet.
Heel even krijg je een inkijkje in iemands privé leven. Alsof je stiekem in haar slaapkamer spiekt of een flard uit haar dagboek leest. Een flits. Meer is het niet. Dan gaat de deur alweer op slot en het dagboek weer dicht.
Laatst fietste ik door de stad en in het voorbijgaan hoorde ik een snikkend meisje zeggen, 'maar ik wil dit ook niet'.
Wat wil ze niet? Dat het uit is met haar vriendje terwijl ze zoveel van elkaar houden maar allebei weten dat het gewoon niet werkt? Of dat ze in een dronken bui ruzie heeft gemaakt met haar beste vriendin en ze de lelijkste dingen naar elkaars hoofd hebben geslingerd?
Op Utrecht Centraal zag ik een ontroostbaar meisje zich vast klampen aan de handen van haar moeder. Tenminste, ik denk dat het haar moeder was. Ik had haast en kon maar een paar korte blikken genieten van dit schouwspel. Alhoewel ze begin twintig moet zijn geweest maakte haar verdriet haar weer vijf jaar oud.
Was het een afscheid? Of was ze verdwaald en was dit een vreemde vrouw die zich over haar had ontfermd omdat het meisje haar deed denken aan haar eigen dochter die ze al jaren niet meer sprak?
Een keer hoorde ik een meisje huilend tegen een jongen schreeuwen, 'omdat je met haar geneukt hebt. Daarom.' Daar viel verder weinig te raden.
Hoe erg het ook voor ze is, ik ben blij dat ze er zijn. Niks zo mooi als huilende meisjes.