Het maken van een voorstelling is te vergelijken met het bouwen van een huis. De eerste stap is een goede fundering. De inrichting die het huis sfeervol en gezellig maakt komt later wel. De gordijnen, de mooie terrazzo badkamervloer en de onvermijdelijke letters 'HOME' in de vensterbank. Zonder een fatsoenlijke fundering is dit allemaal zinloze ballast.
Afgelopen week speelde ik de allereerste try-outs van mijn eerste programma 'Mesthoop'. Onder de vlag van het Limburg Festival had ik vier avonden op rij de kans om mijn fundering te leggen. Ik voelde aan alles dat dit nu moest gebeuren. Een verbouwing vreet al weken veel van mijn energie en focus weg. Na de verbouwing volgt straks de verhuizing en daarna, als klap op de vuurpijl, de komst van mijn eerste kind.
U zult begrijpen, beste lezer, ik moest de afgelopen dagen, weken, alle zeilen bijzetten om de kalmte te bewaren. De druk was groot. Zonder fundering zou ik wegzakken in drijfzand. Een licht 'nu of nooit' gevoel bekroop me in die uren van de nacht waarin slapeloosheid en twijfels komen rammelen aan de poten van je bestaan.
De dagen voorafgaand aan de try-outs werkte ik met mijn regisseur. Mijn rots in de branding. Teksten werden fijngeslepen, nieuw materiaal besproken en een volgorde bepaald. Drie kwartier moest ik spelen. We probeerden in te schatten hoelang de gemaakte volgorde zou duren en kwamen uit op een krappe vijfendertig minuten. 'Dat kan ik niet maken, die mensen hebben betaald voor drie kwartier!' 'Niks mee te maken', was het antwoord. 'Het is een eerste try-out, dit wordt de volgorde, hier gaan we voor.'
Eerste avond. Richting het einde van mijn set vroeg ik of iemand misschien een glas water kon komen brengen. Het ging goed. Hier en daar nog wankel, maar ik had het naar mijn zin. En het publiek ook, te horen aan de reacties. Met een glimlach kwam mijn regisseur me het glas water brengen en fluisterde me toe 'je staat al vijftig minuten te spelen chef'.
Ik kon het niet geloven. Stond ik al bijna een uur op het podium? Het voelde als twintig minuten.
Na afloop besprak ik meteen de try-out met mijn regisseur en technicus. Er was nog genoeg te doen. Teksten, spel, ritme, alles moet nog worden uitgewerkt en fijngeslepen. Maar de basis is er. Grond onder de voeten. Een fundering van vijftig minuten.