'That's one small step for man, one giant leap for mankind.' Deze zin schoot door mijn hoofd toen ik afgelopen week de eerste mensen het terras zag betreden. Alsof ze een nieuwe wereld betraden. Onwennig nog. Hoe ging dat ook alweer, onbekommerd van je vrijheid genieten?
Code zwart hangt dan misschien als een donkere wolk boven ons hoofd, maar de eerste stap is gezet. Terwijl iedereen zijn uiterste best deed om de ontspanning van het oude normaal weer terug te vinden in een glas vers getapt bier kon ik maar één ding denken. Aan het werk!
Het is niet te zeggen wanneer of hoe maar dit is het bewijs. Ergens in de enigszins nabije toekomst kan ik weer optreden. Dus belde ik mijn regisseur. Ook hij rook bloed. 'Kom maar langs!' Ik stopte al mijn notitieboeken in een tas en nam de trein naar Eindhoven.
In de stiltecoupé bladerde ik door mijn aantekeningen. Een van de problemen van zolang niet optreden is dat er geen noodzaak is om ideeën uit te werken. Met als resultaat een alsmaar uitdijende gedachtestroom, die zich de afgelopen maanden heeft opgehoopt tot een stuwmeer van ruwe ideeën en halve vondsten.
'Een boterham met Stimorol. Uitmaken met de natuur. Feestterrein Ripupulo. Verhuizen naar Mars.' Soms had ik niet eens de moeite genomen om op te schrijven wat ik ermee bedoelde. Het duizelde me toen ik in Eindhoven uitstapte. Vier notitieboeken vol! Het zijn halve ideeën. Niet goed genoeg. Ik kan het niet meer.
Toen ik bij mijn regisseur aan de keukentafel aanschoof hoopte ik al stiekem dat het nog even zou duren voordat de podia weer open mochten.
Gelukkig kent hij mij door en door en het klappen van de zweep nog beter. Hij was mijn docent op de Academie voor Drama en begeleidde me ook toen ik Cameretten won. Al jarenlang regisseert hij grote namen uit de cabaretwereld.
Geamuseerd hoorde hij mijn gesputter aan. 'Lees nou eens gewoon wat voor, maakt niet uit wat.' Stap voor stap namen we mijn ideeëndiarree door. Soms moest hij lachen. Dan verzon ik er snel nog wat bij. Zonder dat ik het doorhad improviseerde we er na een tijdje vrolijk op los.
'Ideeën genoeg,' zei hij aan het einde van de middag. 'Eerste stap, overzicht maken. Categoriseren. Gewoon heel saai, je administratie doen.'
Administratie. Een kleine stap voor de meesten, een grote stap voor mij.