Een paar jaar geleden. Ik had liefdesverdriet. Ik woonde niet waar ik wilde wonen en deed niet wat ik wilde doen. In meteorologische termen heet dat een 'superstorm'. Meerdere zware weerfronten die samen één superstorm vormen.
Om dit algehele gevoel van verdriet, ellende en verlorenheid te lijf te gaan besloot ik met een goede vriend de Maas af te kanoën. Hij wist ook niet wat hij wilde, maar dan op een leuke, avontuurlijke manier. Twee verloren zielen die allebei een kant van dezelfde medaille vormden.
Hij had voor zijn verjaardag een tweepersoonskano gekregen. Dit was het ideale moment om uit te varen en nieuwe wateren te zoeken.
April in Maastricht. Kan het mooier?
Het werden vijf prachtige dagen. Met iedere peddelslag duwde ik de ellende van me af. Spierpijn, rugpijn, een houten reet, alles was beter dan de zielenpijn waarin ik me al weken wentelde.
Gedragen door de Maas voeren we van dorp naar dorp. Stiltes wisselden we af met flauwekul, en om de zoveel tijd luchtten we ons hart. Zo ontstond ook 'de moraalcheck'. 'Crins, wie is de moraal jong?' Dan was die opperbest, dan beneden alle peil. Per uur kon dat verschillen. De moraalcheck zorgde ervoor dat we van elkaar wisten hoe we ervoor stonden.
's Avonds trokken we de kano op het droge en sloegen ons kampement op in een weiland dicht bij een dorp. Zodra de tent stond warmden we ravioli in blik op en zochten daarna zo snel mogelijk het dichtstbijzijnde café op. Daar werden 'schoeftig zaat'.
In cafe De Zwart in Blitterswijck sloten we een vriendschap voor het leven met Hans. Na vijftien bier kwamen we erachter dat we kampeerden op de plek waar hij en zijn inmiddels overleden vrouw altijd op een bankje zaten en naar de Maas keken.
We zagen de zon bloedrood ondergaan in Grubbenvorst. In Maashees stonden de Maasheggen in bloei.
Aan het einde van onze reis was het liefdesverdriet er nog en het verloren gevoel ook. Maar het was zachter, een beetje in slaap gewiegd door de Maas.
Door de dagen heen ontwikkelden we 'de filosofie van de kano'. Kano-technische vaardigheden die we al peddelend leerden en die prima te vertalen bleken naar het leven.
Één filosofisch punt (omdat we tot onze ergernis steeds maar scheef bleven varen) wil ik delen.
'Hoe goed het ook gaat, het gaat altijd weer een keer mis. En daarna weer goed.'