Beste heer Rutte,
Een nieuwjaarssprookje.
Stelt u zich eens voor. In een toekomst niet eens zover hiervandaan, krijgt u een ongeluk. U fietst met uw hoofd vol gedachten, let even niet op, rijdt door rood en wordt aangereden. Een enorme klap op uw hoofd. Zware hersenschudding, maanden revalideren.
U kan uw werk niet meer uitvoeren. De verzekering blijkt u maar voor een gedeelte te compenseren omdat u door rood reed. 'Ja maar dat was een ongeluk, ik had stress', zegt u nog.
Vervolgens blijkt dat u blijvende concentratieproblemen, clusterhoofdpijnen en, hoe ironisch, geheugenverlies hebt. U moet op zoek naar ander werk.
Ondertussen stapelen de rekeningen zich op. Uw vrienden ziet u steeds minder. Druk, druk, druk. En als ze er zijn bent u niet bepaald gezellig. U bent in een depressie geraakt door de hele situatie.
De andere partij van het ongeluk heeft u inmiddels met succes aangeklaagd. Nog meer rekeningen. Dat worden schulden. Tijd verstrijkt, niks gaat beter, alles gaat slechter.
U moet uw riante woning verkopen. Door een kafkaëske vergissing heeft de belastingdienst uw naam verkeerd gespeld en bent u als verdachte migrant M. Ruttö op hun zwarte lijst beland.
Inmiddels werkt u in een papierfabriek aan de lopende band. Uw leidinggevende zit constant achter u aan omdat u uw quotum vaak niet haalt. Krom van het werk en de stress komt u iedere avond uitgeput thuis, in een tochtige sociale huurwoning waar u inmiddels woont.
Van alle ellende bent u weer slecht gaan eten. U rookt en drinkt sloten koffie. Dan breekt u en wordt volledig afgekeurd. Overheid en instanties jagen u op. 'Waarom zit u in de bijstand? Waarom heeft u nog geen nieuw werk? U moet dit nog betalen, u moet dat nog betalen, we sluiten het gas af.'
'Ik kan er niks aan doen, het was een ongeluk'. Die zin blijft maar door uw hoofd malen. Niemand luistert naar u.
Als het zo doorgaat sterft u zes jaar eerder en als u nu corona krijgt heeft u dubbel zoveel kans eraan te overlijden. Want dat zijn de feiten, voor mensen in een lagere sociaal-economische klasse. 'Ik was ooit premier. Nu ben ik niks meer.'
Na vier verschrikkelijke jaren waarin u uw gezondheid en waardigheid compleet hebt verloren, zijn er weer verkiezingen.
Ik ben heel benieuwd meneer Rutte. Stemt u dan nog steeds op uw eigen partij?
Alle goeds en gezondheid,
Martijn