Ik heb een enorme fascinatie voor zwervers. Ik weet niet wat het is, maar ik kan mijn ogen niet van ze af houden. Een beetje zoals een auto-ongeluk. Ik moet kijken, ook al wil ik niet.
Ik heb bewondering voor ze. Bewondering voor de wilskracht en het doorzettingsvermogen wat ze, ironisch genoeg, dus toch in zich hebben. Want het is nogal wat om je staande houden in de keiharde business van de 'zwerverij'.
Zoveel vragen buitelen door mijn hoofd. Hoe is het zover gekomen? En vooral, hoe houd je dat in godsnaam vol? Hoe kan het, dat iemand onder die verschrikkelijke omstandigheden, er toch elke dag weer staat?
Ik zou het niet kunnen. Als ik een paar nachten niet goed slaap begin ik al te piepen. Als ik te lang niks eet krijg ik altijd zo'n wegtrekker. Zo'n unheimisch, bedorven gevoel. Dat gevoel heeft een zwerver dus altijd. En toch staat een zwerver iedere dag weer op en gaat weer aan de zwerf.
Laatst zag ik er drie. Ze stonden zo wat bij elkaar. Te zwerven. Neem ik aan. Of ze hadden pauze. Dat weet je natuurlijk nooit. Moeilijk te zien of ze even rusten of hard aan het zwerven waren. Dat lijkt me ook het lastigste aan zwerven. Dat gaat maar door. Je hoeft nooit te werken, oké. Maar je hebt ook nooit vrij.
Zwerven is niet iets wat je 'er bij doet'. Zwerven doe je niet, dat bén je. Vierentwintig uur per dag, zeven dagen in de week. Vakantiedagen zitten er niet bij. Je kan tussen de middag niet even naar huis voor een bord warm eten. En rustig van je oude dag genieten kun je ook vergeten want een fatsoenlijk pensioen bouw je niet op.
Misschien zijn zwervers wel de enige mensen die écht voorbereid zijn op de toekomst.. Rampen en doemscenario's stapelen zich op voor de welvarende mensen van het Westen. Banken vallen om, een tsunami aan vluchtelinge dreigt ons te overspoelen en in de zomer dreigt er zelfs in ons natte kikkerlandje een drinkwater tekort.
Als straks alles op is en niemand heeft meer iets, dan zijn de rollen omgedraaid. Dan gaan zwervers fluitend door het leven en liggen wij wanhopig in de goot omdat we ons geen raad meer weten met het leven. Misschien dat ik daarom zo obsessief naar ze kijk. Zodat ik alvast wat van ze leer.