Oké. Aan de slag. Nu echt! Geen smoesjes, geen afleiding, gewoon laptop openklappen en beginnen. De theaters gaan misschien weer open, ik heb twee maanden stilgezeten, ik moet er wel staan als het zover is.
Eerst nog even nos.nl, misschien is er nieuws over de cultuursector. Even checken of de ziekenhuisbezetting nog steeds daalt.
Dan kijk ik ook meteen even bij 'sport', anders zit dat toch de hele tijd in mijn hoofd als ik aan het werk ben dalik. Hopelijk is er nieuws over Mathieu van der Poel. Dat zijn rugblessure meevalt. Dat hij volop voor de voorjaarsklassiekers kan gaan.
Mmh. Geen nieuws over Mathieu. Dan kijk ik voor de zekerheid nog even op wielerflits.nl, maar daarna, aan het werk! Geen gelul.
Jammer, ook niks op wielerflits. Nou. Dan begin ik nou echt met schrijven.
O god, kan ik het nog wel, optreden? Voelt zolang geleden. Voor de zoveelste keer sta ik weer helemaal stil. Was ik net lekker aan het try outen, pats, lockdown. Weg ritme, weg flow, weg vertrouwen.
Wat als ik het niet meer voel? Wat als het ineens niet meer werkt? Hoe kan ik mezelf ooit ontwikkelen wanneer alles keer op keer wordt stilgelegd?
En komt er wel publiek? Voor de lockdown liep de kaartverkoop al stroef, dat is natuurlijk alleen maar erger geworden. Moet ik straks helemaal naar Franeker om daar voor acht man te spelen.
Dit komt niet goed. Alles komt nooit meer goed. Onzin! Altijd en nooit bestaan niet. Dat zijn gedachten voor bange kinderen.
Gewoon aan het werk. Bouwvakkers hebben er soms ook geen zin in en die staan gewoon in de kou te knallen.
Ik zet nog even wat thee. Een pot. Dan kan ik vooruit. Hoef ik niet meer op te staan als ik zo meteen aan het werk ben.
Nou, wachten op de waterkoker. Dan kijk ik nog snel even die finish van Mathieu in de Strade Bianche. Op dat steile stuk. Dat Alaphilippe niet weet waar hij het zoeken moet. Of die ene rit in de Tirreno, die solo van vijftig kilometer.
Heeft het überhaupt zin om me voor te bereiden? Straks zijn er geen versoepelingen, heb ik weer voor niks al mijn energie erin gestopt. Slopend, die onzekerheid.
Oké. Ik kijk nog één compilatie van Mathieu's overwinningen en dan begin ik. Echt.