Moeten we de waarheid onderhand niet onder ogen komen en het uit maken met de natuur? Dit werkt toch niet meer? Het is op. We hebben last van elkaar. We zitten elkaar in de weg.
Het is niemands schuld. Zo gaat het gewoon. We zijn uit elkaar gegroeid, de natuur en wij.
Wij willen vooruit. Ontwikkelen. Groeien.
De natuur wil...
Ja, wat wil de natuur eigenlijk?
Een beetje aanmodderen. Links en rechts wat evolueren en dat is het wel zo'n beetje. De natuur wil vooral doen waar ze zin in heeft. Beetje puberaal als je het mij vraagt.
Natuurlijk, het begin van onze relatie was fantastisch. We deden maar wat. Heerlijk. We aten wanneer we honger hadden, sliepen waar we maar wilden. Vrij onder de blote hemel.
Maar op een gegeven moment ben je dat vrijblijvende gescharrel zat. Wij wilden iets van ons leven maken. Een huisje, een auto en op den duur vloerverwarming. En daar ging het mis.
De natuur had daar duidelijk geen zin in. Vanaf het allereerste moment dat wij probeerden een volwassen bestaan op te bouwen heeft de natuur ons gewoon zitten dwarsbomen.
Als een recalcitrante puber gooit de natuur continu haar kontje tegen de krib. Hebben we net een stukje land ontgonnen, verzakt de bodem ineens. Net als we willen oogsten komt er een sprinkhanenplaag. Ontdekken we eindelijk hoe we iets zinnigs kunnen doen met die massa's gas en olie, komt mevrouw met aardbevingen en smeltende ijskappen.
Dan is het te warm, dan weer te koud. Te droog, te nat. Dan moeten we haar met rust laten en dan wil ze juist aandacht.
Geen enkel gevoel voor verantwoordelijkheid ook, de natuur. Prima hoor, al dat exotisch loslopend wild. Maar let er dan ook een beetje op.
Vleermuizen. Wat hebben we daar nou aan? Nou heeft een vleermuis een gordeldier gebeten en zie wat er van komt.
Als een hond iemand bijt dan laat je hem inslapen. Geldt dat onderhand niet voor de hele natuur? Niet te vertrouwen, we hebben er alleen maar last van. Laten we volwassen zijn, het probleem onder ogen komen en oplossen.
Het is mooi geweest. Klaar.
We moeten aan onszelf denken.
Laten we ons bevrijden van de loden last en zeggen waar het op staat.
Lieve natuur, het is uit.