'Zijn wij hier dan echt zo'n rijke kak', vroeg Hein-Jan terwijl hij gekoelde rosé liet walsen en een Breitling-horloge rinkelde aan zijn zongebruinde pols.
Ik was uitgenodigd om te spelen voor 'Theater in de Kamer'. Artiesten spelen, door heel het land, in huiskamers van theaterliefhebbers.
Hele leuke, maar zeker niet de makkelijkste optredens. Ingeklemd tussen een kamerplant en een boekenkast probeer je je voorstelling te spelen terwijl het publiek zich in allerlei bochten wringt om er iets van te kunnen zien en de katten met je microfoonsnoer spelen.
Afgelopen weekend mocht ik op te treden bij de lustrumviering van de afdeling Gorssel. 'Bij mooi weer vieren we het buiten in een tent', hadden ze aangekondigd.
Het was lekker weer. In een zacht zomerzonnetje reed ik de laatste kilometers over landweggetjes en onverharde paden naar mijn bestemming. Toen ik aankwam wist ik niet wat ik zag.
Een prachtige, volledig gerenoveerde, boerderij met een rieten dak, omringd door een weelderige tuin. Een grote tent met lange, stijlvol gedekte tafels. Een paar mannen waren bezig een compleet varken aan een spit te braden.
Met een stevige klap op mijn schouder werd ik welkom geheten door de heer des huizes. Zijn vrouw en haar vriendinnen stonden al dagen in de keuken om het feestelijke diner voor te bereiden, de aankleding dat was ook allemaal hun pakkie an. Hij had met een paar kameraden de tent op gezet en verder had hij er vooral heel veel zin in.
Terwijl ik mijn gitaar stemde druppelden de gasten binnen. De luxe en klasse droop er vanaf. Het leek een scene uit La Grande Bellezza. Tandartsen, huisartsen, directeuren. Ik hoorde dingen als 'een weekendje Lausanne' en 'Hein-Jan, het ligt er weer schitterend bij kerel'.
Even raakte ik van slag. Hoe moest ik dit publiek, met hun ruisende zomerjurken en Italiaanse loafers, in godsnaam bespelen? Ik besloot er met gestrekt been in te gaan. Meteen benoemen dat het zo schrijnend is om te zien hoe zwaar tandartsen het hebben tegenwoordig. Benoemen, die chique kak.
Na afloop kwam Hein-Jan op me af. 'Schitterde show kerel, heb me de ballen uit mijn broek gelachen. Maar even een vraagje, jij benoemde het een paar keer, ik ben me er totaal niet bewust van, maar zijn wij hier echt zo'n rijke kak?'
Hij meende het echt. Heel even had ik het met hem te doen.